Op 7 november viert de Kerk in Nederland haar patroonsfeest. Op de dichtstbijzijnde zondag, dit jaar op 10 november, wordt ook speciaal aandacht gevraagd voor de oecumene op Willibrordzondag. We gedenken de heilige Willibrord, geloofsverkondiger en aartsbisschop van Utrecht.
Sint Willibrord (658-739) werd geboren in Northumbrië (Engeland). In 690 voer hij met elf gezellen de Noordzee over en landde op de Hollandse kust en begint in de Lage Landen te missioneren. Hij verricht dit werk onder de bescherming van de Pepijn, hofmeier van de Frankische koning en met de zegen van paus Sergius I, die Willibrord bisschop wijdde en tot aartsbisschop van de Friezen benoemde. Willibrord vestigde zich in Utrecht, waar hij een kerk bouwde gewijd aan de Heilige Verlosser. Hij stichtte in Holland, Brabant tot aan Echternach (in Luxemburg) vele kerken, kloosters en andere vestigingen. Zo legde hij een stevig fundament voor de opbouw van de Kerk in de Lage Landen en Duitsland. Willibrord stierf op 7 november 739 en werd begraven in de Abdij van Echternach. Sinds 1939 is hij patroon van de Nederlandse kerkprovincie.
Willibrordzondag 2024 Willibrordzondag - dit jaar op zondag 10 november - staat sinds jaar en dag in het teken van de oecumene in Nederland. Het geloof in God - Vader, Zoon en Heilige Geest - is wat ons christenen het meest verbindt. Wij kunnen elkaar telkens weer herkennen en bemoedigen rond dat geloof. Christus’ gebed om eenheid “zoals Gij, Vader, in Mij en Ik in U,” (Johannes 17:21) staat centraal in de oecumenische opdracht, die de Katholieke Vereniging voor Oecumene elk jaar op Willibrordzondag onder de aandacht brengt.
Thema 2024: Geven is ontvangen “Dialoog is niet eenvoudigweg een uitwisseling van ideeën, in zekere zin is hij altijd een ‘uitwisseling van gaven’,” schreef paus Johannes Paulus II in zijn encycliek Ut unum sint (= Opdat allen één zijn) uit 1995. Deze dynamiek van geven en ontvangen als fundamen-tele dimensie van de oecumenische dialoog staat centraal op Willibrordzondag 2024.
Paus Johannes Paulus II legt in deze encycliek over de oecumene uit dat het delen van de gaven, die eigen zijn aan elke geloofsgemeenschap, een essentieel onderdeel van de dia-loog vormt. Wanneer Jezus in zijn gebed tot de Vader vraagt dat “allen één mogen zijn..., zoals ook Wij één zijn” (Joh. 17:21-22), suggereert Hij een gelijkenis tussen de wijze waar-op de drie Personen van de Drie-eenheid zich aan elkaar wegschenken en de wijze waarop christenen van verschillende kerken zich aan elkaar mogen schenken. Christenen kunnen geen eenheid bereiken zonder zichzelf oprecht aan anderen te geven. De dialoog tussen kerken kan daarom worden gezien als een uitwisseling van gaven. We delen in deze dia-loog de gaven die afkomstig zijn van de Heilige Geest, en zijn daarnaast bereid om onszelf aan de ander te geven. Juist in het delen van gaven en in het wegschenken van onszelf ontvangen wij eenheid.
|